LOUISA SWAELENS uit RODE werd 100 jaar!
Louisa Swaelens vierde op de afdeling Dahlia van het Woonzorg Centrum ‘De Groene Linde’ haar honderdste verjaardag
Op 20 augustus 1918 werd Louisa geboren in een eenvoudig huisje in de Gehuchtstraat ter hoogte van ‘Klein Luik’. Ze was het vierde kind in een groot gezin van uiteindelijk acht kinderen. Haar vader was meester metser. Al jong werd Louisa’s vader werk-onbekwaam. Het jongste kind van het gezin was net 2 jaar toen vader zijn eerste hersenbloeding kreeg.. Hij ging een lang ziekbed tegemoet. Een zware last voor vader om te dragen. Hij kon dan ook om het minste erg kwaad uitvliegen naar de kinderen. Er was toen nog geen sprake van sociale uitkeringen zoals een invaliditeitsuitkering. Het gezin had plots geen kostwinner meer, en er was geld nodig om een gezin met zoveel monden te voeden… Moeder moest noodgedwongen hard aan het werk: zij werd een Spaanderboerin.
De meeste mensen van Rode hadden in het begin van de vorige eeuw een beroep dat met het overvloedige hout uit in het Zoniënwoud te maken had. Zo waren hier meubelmakers, veel werkten als arbeider in een papierfabriek, men had hier meubelverkopers, sculpteurs (decorateurs van eiken meubels) maar ook houtkappers en … spaanderboeren!
Na de houtkap (voor de grote planken waarmee meubels werden gemaakt) bleven er altijd stukken hout over. Dit afvalhout werd door de spaanderboeren aangekocht en in kleine spaanders gehakt. De spaanders werden in zakken verzameld en naar Brussel gebracht om daar huis aan huis te verkopen . In de Brusselse huizen werd gestookt met hout en kolen. Om de kachels aan te maken had men kleine stukjes aanmaakhout nodig, spaanders. De Rodenaren danken hun bijnaam hieraan: Rodenaren = de Spaanderboeren.
Niet alleen de moeder van Louisa moest hard werken, het hele gezin moest mee de handen uit de mouwen steken : De dochters stonden in voor het huishouden. En voor alle kinderen lag er elke dag na school weer een grote berg afvalhout voor de deur. Ze moesten meehelpen met hakken, zodat moeder de volgende dag met volle zakken naar Brussel kon. De eerste jaren gebeurde dit met een stootkar te voet, later met paard en kar. Op het einde van haar leven kon de moeder van Louisa gebruik maken van een kleine camionette om haar vaste klanten te bevoorraden.
Het was een armoedig bestaan, een harde kindertijd voor Louisa, in een streng gelovig omgeving. Toch vertelde Louisa ooit dat ze mooie herinneringen aan haar jeugd heeft. Louisa’s moeder zorgde ervoor dat haar kinderen een goede opleiding kregen: na de basisopleiding in het OLV, werd Louisa naar Ukkel gestuurd om bij de nonnen frans te leren. Louisa kreeg een baan in de huishouding bij een rijke familie uit Brussel. Hier bewaarde ze mooie herinneringen aan.
Op een dansavond in de Trianon leerde Louisa haar man Gustaaf Van Acker kennen. Louisa en Gustaaf vonden een huis op de Gehuchtstaat, dicht bij de kerk. Later kochten ze een huis op de Bierenberg. Louisa heeft in 17 jaar tijd tien kinderen op de wereld gezet: Armand, Yvette, Roger, Arlette, Jean-Pierre, André, Paul, Micheline, Luc en Eric. Verdriet werd het koppel niet bespaard: één kindje verloren ze al na enkele weken. Hun één na jongste zoon Luc, is op 12 jarige leeftijd na een verkeersongeval om het leven gekomen. Een groot verdriet voor het gezin. .
Louisa en haar man kregen samen 10 kinderen, 15 kleinkinderen, 17 achterkleinkinderen en er zijn ook al een aantal achter-achter-kleinkinderen geboren.
Louisa en haar man hielden veel van reizen. Zodra de kinderen uit huis waren maakten ze elke jaar mooie en lange reizen naar Benidorm in Spanje.
Louisa was een strengen en niet altijd makkelijke moeder voor haar kinderen. Ze bekeerde ze zich tot de Jehova’s Getuigen, maar andere gezinsleden volgden haar niet. Op latere leeftijd is Louisa milder geworden en is het contact met de kinderen weer hersteld. Alhoewel Louisa thuis altijd ‘de broek aan had’ heeft ze zelf nooit in haar leven een lange broek willen dragen. Ook nu op koude dagen zal ze dit ook nu nog weigeren.
Samen met Gustaaf vierde Louisa enkele jaren geleden hun 50 jarige huwelijksfeest. Zij waren uiteindelijk 52 jaar getrouwd toen Gustaaf overleed. Niemand kon toen vermoeden dat Louisa haar man nog zoveel jaar zou overleven...
Louisa is iemand die heel haar leven veel van zoet hield. Zij zal dan ook vast volop genieten van de mooie verjaardagstaart voor haar honderdste verjaardag!
Proficiat Louisa, met deze bijzondere verjaardag!
