GALMAARDEN / GBERGEN - Er komt geen gedicht op de muur van ex dorpsdichter
Karel De Pelsemaeker heeft in een mail aan de Cultuurraad en de gemeente Galmaarden laten weten dat hij afziet om nog een gedicht van hem op te hangen aan de muur van het Baljuwhuis. “Ik heb fouten begaan en dat spijt me erg”, aldus Karel.
De laatste weken kwamen er steeds meer bewijzen aan het licht dat Karel De Pelsemaeker uit Geraardsbergen, de ex-dorpsdichter 2012 van Galmaarden – plagiaat pleegde en dit met tal van gedichten van andere dichters. Normaal is het zo dat elke dorpsdichter één van zijn gedichten aan de muur van het Baljuwhuis mag laten plaatsen. Door het plagiaat was er volgens de meeste leden van de Cultuurraad geen plaats meer voor een gedicht van Karel. Deze laatste stuurde nu een mail naar de Cultuurraad en het gemeentebestuur dat er geen gedicht op de muur moet komen. “Langs deze mail wil U meedelen dat ik ervan afzie om een gedicht van mij op te hangen aan de muur van het Baljuwhuis. Ik heb fouten begaan en dat spijt me echt”, aldus de mail van Karel. “Wij hebben die mail ook ontvangen en wij gaan dan ook geen gedicht meer ophangen van Karel”, was het korte maar kordate antwoord van burgemeester Pierre Deneyer(CD&V).
Om duidelijk te maken hoe erg de zaak van plagiaat wel is, vindt u hieronder nogmaals een werk van Hendrik Conscience en daaronder wat Karel er van maakte. Het is niet aan ons om te oordelen, maar oordeel zelf maar!
De Morgenstond (Hendrik Conscience)
Alles slaapt op de heide. De gevoelige planten houden hare bladeren nog toegevouwen; de bloemen hebben hare kelken nog gesloten, en schijnen als bezielde wezens, die, met de oogen toe, in vergetelheid gedompeld liggen. Het is geen nacht meer, het is nog geen dag; zwart is de Westerkim en ondoordringbaar: de oosterkim, als een doorschijnende waterplas, kleurt zich met een twijfelachtig licht
Lenteland rond de Oudenberg (Karel De Pelsemaeker)
Alles rust op het platteland. De gevoelige planten houden hun bladeren nog toegevouwen; de bloemen hun kelken nog gesloten, en schijnen als bezielde wezens, die met gesloten ogen, in vergetelheid gedompeld liggen. Het is geen nacht meer en nog geen dag. Donder is de westenkim ondoordringbaar. De oostenkim, als een doorschijnende waterplas, kleurt zich met een twijfelachtig licht.
