G'BERGEN/GALMAARDEN - Stopzetten van de pacht ook na meer dan 50 jaar nog steeds niet mogelijk gewoon schandalig

De familie Cromphout vindt het schandalig dat ze als eigenaars niet over hun grond kunnen beschikken. - Foto Marc Colpaert

De familie van Johan Cromphout uit Galmaarden is al sinds vele jaren aan het proberen om de pacht van drie stukken landbouwgrond in Galmaarden en Waarbeke ongedaan te maken. Al sinds het jaar 1968 worden deze stukken land verpacht en nu Johan deze percelen wil laten bebossen is dit niet mogelijk. Ook via het vredegerecht komt er geen oplossing uit de bus. "Wij vragen ons af of dit echt kan, dat iemand zijn grond meer dan 50 jaar kwijt is aan een pachter", laat een ontgoochelende Johan ons weten.

De stukken grond in Galmaarden en Waarbeke werden ooit verpacht door de grootvader van Johan, namelijk Jean-Batiste Cromphout aan de vader van de huidige pachter iemand uit Geraardsbergen. Het gaat hier over een mondelinge overeenkomst zonder opgestelde akte. "Het oudste geschreven document dat wij terugvonden als bewijs van betaling, dateert reeds uit 1968. Inmiddels werd de grond geërfd door mijn vader Jean Cromphout, die op zijn beurt de grond in onverdeeldheid geschonken heeft aan zijn 3 kinderen, Johan, Christine en Lucien", aldus Johan. De pacht ging ondertussen over van de eerste pachter naar zijn zoon zonder dat Jean, de verpachter, daar enige zeggenschap over had. "Mijn vader wilt reeds jaren deze pacht stopzetten, daar hij zelf deze gronden wilde gebruiken, maar hij is er nooit in geslaagd om ook maar enig contact te krijgen met de pachter, niet mondeling en ook niet via een aangetekend schrijven", vertelde Johan. Nu deze grond eigendom is van Johan en zijn broer en zus, willen ze de pacht stopzetten en deze gronden aanwenden om er een bos aan te planten. "Alle contact met de huidige pachter is tot vandaag altijd vruchteloos geweest, telefonisch is de man onbereikbaar, als we aanbellen is hij nooit thuis, zelfs op verschillende aangetekende brieven om ons te contacteren voor een gesprek, kregen wij nog nooit enige reactie.
Wij hebben hem al eind 2016 in een aangetekend schrijven laten weten dat wij de pacht wensen op te zeggen en hem een opzegtermijn aangeboden van 3 tot 4 jaar. Echter zonder reactie", zucht Johan.

Aangezien dit ons dus een uitzichtloos dovemans gesprek lijkt, en de advocaat denkt dat we toch niets gaan bereiken, heeft de familie via de vrederechter een verzoek tot verzoening aangevraagd, om deze mensen eindelijk tot reactie te dwingen. Maar ook dat draaide op niets uit, de pachter kwam gewoon niet opdagen. Dus vond de vrederechter dat ze daar geen uitspraak over kon doen en dat ze het dus maar zelf moesten uitzoeken.

"Wij vinden het feit dat de pachter deze gronden niet wil afstaan zeer oneerlijk ten opzichte van de wettelijke eigenaars van de gronden en willen dit hierbij aanklagen. Wij begrijpen dat er een bepaalde bescherming moet bestaan voor landbouwers, maar op deze manier blijven heel veel eigenaars gewoon in de kou staan. Wij willen deze gronden nuttig gebruiken en weten ons geen raad met dit onrecht", besluit de familie.