GALMAARDEN - Dorpsdichter en plagiaat?
Karel De Pelsemaeker uit Geraardsbergen , die vorig jaar dorpsdichter werd in Galmaarden, heeft blijkbaar plagiaat gepleegd volgens een lijvig dossier dat heel wat mensen konden inkijken. Volgens Karel gaat het hier gewoon over laster.
Heel wat mensen uit de cultuurraad, de gemeente Galmaarden en nog andere personen kregen anoniem een lijvig dossier toegestuurd over de zesde dorpsdichter van Galmaarden. Deze anonieme briefschrijver(die nu ook een dichter uit Oost-Vlaanderen blijkt te zijn) slaagde erin om het bewijs te leveren dat Karel De Pelsemaeker zijn gedichten op een wel heel merkwaardige manier schreef. Elie Herregodts, voorzitter van de Galmaardse cultuurraad, vindt het een zeer spijtige zaak. “Wij als cultuurraad organiseren deze verkiezing van de jaarlijkse dorpsdichter, als dit waar is dan vinden wij dat heel erg. In het dossier dat wij mochten ontvangen, heeft de persoon enkele gedichten van Karel naast het oorspronkelijk gedicht gezet en het valt op dat sommige gedichten heel sterk gelijken op bestaande gedichten. Hij deed dit met gekende dichters zoals Conscience, Beets maar ook recente poëzie uit Nederland voorzag hij van een nieuwe titel om deze onder eigen naam nadien te publiceren. Het is trouwens raar dat hij vooral in Nederland gedichten gaat zoeken en in mindere mate in ons land”, verklaarde Elie Herregodts. Volgens dorpsdichter Karel De Pelsemaeker is deze anonieme aanklacht gewoon laster. “Ik ben al van kindsbeen af al bezig met gedichten te schrijven en dan zo een anonieme brief schrijven is er gewoon over. Ik geef wel toe dat ik af en toe wel eens iets opsteek van andere gedichten, maar dat doen toch alle dichters. Ik weet dan ook niet wie hier achter zit want het was een anonieme brief”, aldus De Pelsemaeker. De cultuurraad van Galmaarden zal zich in een volgende vergadering over deze zaak buigen om een duidelijk standpunt in te nemen. “Als Karel ons kan overtuigen dat hij geen plagiaat heeft gepleegd, dan zullen wij hem met plezier in eer herstellen”, besluit Herregodts.
“Als De Pelsemaeker nu de vermoorde onschuld speelt, wijst dat er mogelijk op dat hij niet beseft wat plagiaat eigenlijk is. Dat het niet volstaat om een paar woorden te wijzigen om een afgeschreven tekst te kunnen afdoen als "iets opsteken van andere gedichten". Plagiaat is: letterlijk overnemen van andermans werk OF DELEN ERVAN zonder fatsoenlijke bronvermelding. Dat is duidelijk wat De Pelsemaeker doet. Waaruit meteen ook blijkt dat hij niet weet wat laster eigenlijk is: smaad plegen terwijl men weet dat het ten laste gelegde in strijd is met de waarheid. Dat is het in dit geval niét. Als teksten van een paar tientallen verzen of van honderden woorden slechts op een handvol plaatsen afwijken van het origineel, dan is plagiaat geen beschuldiging maar een vaststelling, d.w.z. een waarheid als een koe en dus zeker geen laster. Toch biedt het bestuur van de cultuurraad De Pelsemaeker tegen beter weten in nog die kans om aan te tonen dat het inderdaad laster is. Met die enkele recente Nederlandse gedichten kan hij eventueel nog proberen te beweren dat de zaken omgekeerd zijn gelopen, maar het zal hem zéér zwaar vallen aan te tonen dat het Consience en Beets waren die, in de 19de eeuw, ZIJN werk uit de 21ste eeuw hebben afgeschreven”, besluit Jan Heyvaert.
