WAMBEEK in vroegere eeuwen : Romeinse vondsten aan de Assesteenweg

Octavianus_met_dividus_382a28fa-f60d-11e3-92f0-e08dff791bc5

Links een munt met Octavianus en Lepidus. Boven een munt met op de voorkant Lepidus en op de achterzijde Octavianus, die onder de naam Augustus, de eerste keizer van Rome werd..

De meest voorkomende werktuigen uit de midden en late- neolithicum zijn schrabbers en zijn meestal vervaardigd uit grote afslagen. Ze komen voor in allerlei vormen en afmetingen. Ze zijn ook voor allerlei doeleinden gebruikt. Het ontvetten van huiden, het schrabben van hout, been en etenswaren

De kleur van pingsdorf aardewerk kan uiteenlopen van geelwit bij zachtgebakken producten tot donkerpaars bij hardgebakken producten. Het baksel bestaat voor 12 tot 20% uit fijn zand, met een korrelgrootte tussen 0,3 en 0,5 mm. Pingsdorf aardewerk is versierd met rode tot paars gekleurde patronen.

Ook in Wambeek werden de oudste historische vondsten gedaan in de omgeving van de oude Romeinse heirbaan, de Assesteenweg.

Op de kaart zie je de vindplaatsen die door opgravingscampagnes, mechanische prospecties, veldprospecties, historisch- en luchtfotografisch onderzoek, toevalsvondsten of door metaaldetectie in de centrale archeologische inventaris zijn terechtgekomen.

Naar aanleiding van een proefsleuvenonderzoek ter hoogte van het GEN-tracé (spoorlijn Brussel-Gent) werden prehistorische kuilen, en grachtstructuren uit de steentijden, metaaltijden of Romeinse periode blootgelegd.

CAI-151762 betreft verschillende losse vondsten uit het neolithicum, de nieuwe Steentijd. Belangrijke vernieuwingen hebben er toen voor gezorgd dat er een keerpunt ontstond in het menselijk bestaan. Men spreekt dan ook wel eens van de “Neolithische Revolutie”. In Noordwest-Europa begon het Neolithicum ca. 6000 - 5.500 v.Chr. De mensenZe beheersten de kunst van het huizen bouwen, deden aan landbouw, veeteelt en bakten potten. In Wambeek vond men: 1 afslag in grijze mijnsilex (Mons-Spiennes) en 1 boor in fijnkorrelige lichtgrijze silex met bruingroene patina; 1 afslag in vuursteen met verbrijzelde boorden (middeleeuwse vuurmaker); klein gepolijst bijltje in jadeiet of doloriet (laat-neolithicum/vroege bronstijd). Men vond ook 1 wandfragment in handgevormd aardewerk uit de bronstijd.

Net ten zuiden hiervan werden ook Romeinse paalsporen gevonden en kuilen afkomstig van palen (CAI-151769). Dat de Romeinen hier aanwezig waren blijkt ook uit drie brandrestengraven. Een brandrestengraf is een graf waarin gecremeerde beenderen, vermengd met de restanten van de brandstapel (zonder er beenderresten uit te selecteren), in een kuil gedeponeerd zijn (CAI-151764).

Ten slotte werd er een Romeinse munt van Octavianus, 36 v. Chr, gevonden in de Dronkenborrestraat (CAI-160766). Die kwam door metaaldetectie aan het licht.

Aansluitend bij het proefsleuvenonderzoek voor het GEN-tracé werden enkele veldprospecties uitgevoerd in oostelijke richting langsheen de spoorlijn. Zo werden de twee vindplaatsen CAI-151780 en 151781 met vondsten uit de steentijden en de middeleeuwen op de kaart gezet. Het gaat over 1 geretoucheerde afslag (met afgeknotte boorden) in donkergrijze vuursteen, 1 middelgrote afslagschrabber in grijze, gevlekte vuursteen, 1 middelgrote afslagschrabber (met waaiervormig schrabhoofd) in lichtgrijze, gevlekte vuursteen, 1 corticaal afslagfragment in relatief grofkorrelige grijze vuursteen, 1 kleine afslag met regelmatige negatieven van klingendébitage op het dorsaal vlak in donkergrijze vuursteen.

CAI-151780 is een vondst uit het midden-neolithicum: 1 fragment van een driehoekige pijlpunt (proximaal gedeelte) in een fijnkorrelige, donkergrijze vuursteen; 1 fragment van een kleine afslagschrabber in donkergrijze vuursteen. Uit de bronstijd: 2 wandfragmenten in handgevormd aardewerk. En uit de volle middeleeuwen dateert een wandfragment in witbakkende, zandige klei met paarse beschildering (Pingsdorfkeramiek).