Dankzij Milieufront Omer Wattez zijn de kasseistroken in de Ronde van Vlaanderen bewaard

Milieufront Omer Wattez vzw heeft een belangrijke rol gespeeld in de wieler-rijkdom van onze streek. Eerder deze week kwam het Nederlandse magazine Trouw nog de drie ridders van de kasseien opzoeken voor een interview: Paul Van Ceunebroeck, Marcel Lootens en Robin en Sabine Vanheuverswyn.

Een korte samenvatting:

Die kasseienbeklimmingen lijken een vast onderdeel van de Ronde van Vlaanderen. Maar het had

niet veel gescheeld of dat was anders geweest. Sterker, het is aan Robin Vanheuverswyn (66), Marcel

Lootens (78) en Paul Van Ceunebroeck (8o) te danken dat er in de regio überhaupt nog kasseien zijn.

Zij kregen het namelijk precies dertig jaar geleden voor elkaar dat 28 kasseistroken in de regio

beschermde monumenten werden, waaronder ook de Oude Kwaremont.

Het drietal was destijds lid van milieuvereniging Milieufront Omer Wattez vzw, met Van Ceunebroeck

als voorzitter. Door de andere leden wordt hij tijdens het gesprek naar voren geschoven als spreker,

(..) vooral was Van Ceunebroeck belangrijk als de leidsman van een milieuvereniging die zich in de vijftigjarige geschiedenis voor grote onderwerpen inzette. De eerste was in de jaren zeventig het succesvolle verzet tegen de aanleg van een snelweg door de regio. Daarna volgde het gevecht voor het kasseibehoud.

De strijd om de kasseien duurde drie jaar en werd in een café beslecht, zegt Van Ceunebroeck. In

café Den Drijhaard in Zegelsem om precies te zijn, direct aan het begin van de Haaghoek. Die

kasseienstrook, een lange weg die vanuit Zegelsem in een rechte lijn door een vallei in het Vlaamse

landschap naar Sint-Kornelis-Horebeke loopt, stond op de nominatie om te worden geasfalteerd. Een

groepje jongeren uit Zegelsem was het daar niet mee eens. Zij klopten aan bij Van Ceunebroeck en

co. Of er nog een laatste poging kon worden gedaan om de iconische kasseistrook te behouden voor

de regio. Dat was niet makkelijk. De plannen waren immers al gereed, de bulldozers stonden al om

de hoek, klaar om de kasseien weg te schrapen.

De milieubeweging hield een warm pleidooi voor het behoud van de slecht liggende stroken, waar

het niet fijn over autorijden was, maar die wel belangrijk waren voor het landschap. Omdat de

kassei een meerwaarde heeft. Niet alleen voor de wielerkoersen, maar ook voor het landschap. Het

is, vonden wij, historisch erfgoed."

Dat er in Vlaanderen überhaupt nog kasseien lagen, kwam omdat de Vlaamse Ardennen niet

behoorden tot het rijkste deel van België, doceert Van Ceunebroeck, gepensioneerd leraar

aardrijkskunde.

De Koppenberg zou tarmac worden en later hoorden we dat ook de Oude Kwaremont zou worden

geasfalteerd, ook al ontkende de burgemeester dat.

De milieubeweging kreeg gehoor bij de politiek. En drie jaar na het eerste gesprek in het café in

Zegelsem stond Van Ceunebroeck op het podium van de Ronde van Vlaanderen in 1995 symbolisch

met een pen in de hand, waarmee voor het grote publiek het decreet werd getekend waarmee 25

kasseistroken monumentaal erfgoed werden. Later zouden er nog drie bij komen. Het asfaltspook

was verdreven, de kassei zou blijven. De identiteit van de regio was tot in de lengte der dagen

beschermd.

Hoe belangrijk het besluit uiteindelijk was voor de wielerkoersen in de regio, blijkt wel uit een

papiertje dat Van Ceunebroeck uit zijn tas tevoorschijn tovert. Het is een uitgeprint Excel-bestandje,

met daarop alle kasseistroken onder elkaar. In mooie vakjes daarnaast staat in welke van de zes

grote wielerwedstrijden de kasseien voorkomen. Wat blijkt: 24 van de 28 stroken komen in een of

meerdere van de zes grote wedstrijden in de streek terug. Want een flink deel van die beschermde

kasseistroken zijn de klinkende bergjes van de koers. De Koppenberg, Muur van Geraardsbergen,

Eikenberg, Oude Kwaremont bijvoorbeeld, alsmede vlakke stroken als de Mariaborrestraat, en dus

de Haaghoek.

De natuurbeweging ging in eerste instantie zelf vooral voor het behoud van de identiteit van de

streek. Maar ook zij was fan van wielrennen en begreep het belang voor de koers. Van Ceunebroeck:

Het was ons allereerst niet om de koers te doen, maar soms is wielrennen een aanknopingspunt

voor een goed gesprek.

Een van de schepenen van Oudenaarde complimenteerde de milieuvereniging zelfs niet lang na de Ronde. Goed werk, anders zouden we domme dingen gedaan hebben.

De milieubeweging houdt zich deze dagen onder meer bezig met de overstromingen van de rivier de

Dender (in en rond Stad Geraardsbergen). Vanheuverswyn noemt ook de bescherming voor de

slechtvalken in de omgeving. En Van Ceunebroeck geniet vooral van de streek. Hij rijdt veelal op zijn

e-bike nog mooie rondjes.

Als de pint op is, posteert het drietal zich langs het hek, om de wedstrijd voorbij te zien komen. De

gewone fans die ook op het plein staan hebben geen idee dat het deels aan deze drie senioren te

danken is dat zij op deze koersdag en op zondag tijdens de Ronde überhaupt kunnen genieten

van een mooie wielerwedstrijd.