GERAARDSBERGEN - Herman Vanden Berghe Erevicerector KU Leuven overleden
Op 23 januari is professor Herman baron Vanden Berghe overleden. Vanden Berghe werd geboren in Overboelare bij Geraardsbergen op 12 juni 1933. Hij werd doctor in de geneeskunde en behaalde licenties in de radiobiologie en in de medische wetenschappen. Hij doorliep de diverse stadia van de academische loopbaan aan de KU Leuven en was de sleutelfiguur van het Centrum Menselijke Erfelijkheid en een drijvende kracht achter het onderzoek aan deze universiteit.
In 1966 werd Herman Vanden Berghe stichter-directeur van het Centrum Menselijke Erfelijkheid. Het centrum werd het boegbeeld van de Leuvense genetica en had een wereldwijde uitstraling. Van 1985 tot 1995 was Vanden Berghe vicerector en onderzoekscoördinator. In die periode bouwde hij de Dienst Onderzoekscoördinatie uit, die het onderzoeksbeleid van de universiteit uittekent. In 1999 werd hij emeritus.
Herman Vanden Berghe was eredoctor van een aantal Europese universiteiten en werd door koning Boudewijn in de adelstand verheven. Begin 2011 werd een fonds met zijn naam opgericht, ter bevordering van het onderzoek in de menselijke genetica.
Hij was een gedreven muziekliefhebber. Hij speelde hoorn en was koorlid van de Schola Cantorum in de Leuvense Sint-Kwintenskerk. Ook steunde hij een aantal uiteenlopende culturele en cultureel-wetenschappelijke initiatieven, zoals de Alamire Foundation – internationaal centrum voor de studie van de muziek in de Lage Landen – en het koor Cappella Concinite. Hij was voorzitter van het Festival van Vlaanderen, Vlaams-Brabant, en ere-voorzitter van de Koning Boudewijnstichting.
Academische peetvader
Dit onvolledige palmares geeft slechts gedeeltelijk aan waarom Herman Vanden Berghe zo’n belangrijke pijler van de Leuvense universiteit was. Voor vele leden van de universitaire gemeenschap was hij vooral een ‘academische peetvader’, zoals Luc Huyse het uitdrukte in Herman, het liber amicorum voor Vanden Berghe uit 1998.
In datzelfde boek schreef ererector Oosterlinck – die in het begin van zijn universitaire loopbaan op het Centrum Menselijke Erfelijkheid gewerkt had – over professor Vanden Berghe: “Elk van de vele projecten die met zijn steun tot volle groei zijn kunnen komen, heeft onze kennis van het verleden verrijkt, onze greep op het heden versterkt, en onze visie op de toekomst op belangrijke wijze beïnvloed. Zijn visie, inzet én resultaten hebben ervoor gezorgd dat onze universiteit gedragen wordt door een wetenschapspolitiek die zeer vele universiteiten ons benijden.”
En ererector Dillemans, in wiens ploeg Herman Vanden Berghe vicerector was, rondt zijn bijdrage zo af: “Herman Vanden Berghe verandert de wereld rondom zich. Ten goede. Steeds ten goede.”
