HALLE - Eerste steen van slachthuis terug ingemetseld op plaats waar slachthuis in 1972 verdween

Editiepajot_halle_oud_slachthuis_1_merckx

Het oude Halse slachthuis (Archief Felix Merckx)

Editiepajot_halle_oud_slachthuis_2_merckx

Julien Lerinckx mocht samen met burgemeester Pieters en de schepenen Merckx en Snoeck de steen onthullen. (Foto Merckx)

Editiepajot_halle_oud_slachthuis_3_merckx

Heel wat mensen die het slachthuis nog gekend hebben waren aanwezig. (Foto's Felix >Merckx)

Editiepajot_halle_oud_slachthuis_4_merckx

De bewuste steen. (Foto's Felix Merckx)

In Halle bestaat er nog een Slachthuisstraat, maar van een slachthuis zelf is er al jaren geen sprake meer. Het slachthuis werd er in 1840 gebouwd en sloot in 1972 zijn deuren. Naar aanleiding van 175 jaar slachthuis werd er een ‘slachthuissteen’ ingehuldigd op de parking waar het vroegere slachthuis stond. Er staat nu ook een permanent infobord. Het was de bedoeling een nieuw slachthuis te bouwen buiten het stadscentrum. Het bleef echter alleen maar bij plannen.

Wie slachthuis van Halle zegt moet onmiddellijk denken aan de familie Lerinckx. Julien was er de laatste meester slachter en ook vader en grootvaders waren er slachters. Het is ook Julien die de steen die er nu geplaatst werd op het spoor kwam. Hij heeft ook een heel grote verzameling van stukken en foto’s over het slachthuis.

175 jaar geleden werd het slachthuis gebouwd om te vermijden dat er thuis dieren geslacht werden in slechte omstandigheden. Julien vond de steen tijdens de verhuis van het archief naar den Ast. Op de steen staat de vermelding “ fait en MDCCCXXXX – Blondeau bourg”.

Schepen voor Cultuur Marc Snoeck (SP.a) haalde de geschiedenis van het Halse slachthuis naar boven.

Op 24 mei 1841 werd het slachthuis van Halle ingehuldigd door de toenmalige burgemeester Blondeau. De slachthuissteen dateert echter van 1840, nl. van bij de eerstesteenlegging. “ Hiermee wou burgemeester Blondeau en het toenmalige college er voor zorgen dat slachtafval niet meer in de Zenne terecht kwam en dat begoede burgers hun dieren konden laten slachten door mensen die hierin bedreven waren. Dit laatste geraakte meer en meer ingeburgerd en op die manier kwamen er vaste slachters”, aldus Marc Snoeck.

Op 3 augustus 1890 kreeg de stad de toelating om de activiteiten van het slachthuis verder te zetten. Er kwam een reglement en een tarief. In het reglement stond dat er nergens anders dieren mochten geslacht worden en welke voedsel de dieren mochten krijgen. De slachthuisprijzen werden vastgelegd : zo betaalde men voor een koe 3 Belgische frank en voor een big 25 centiemen. Maar ook de orde, de netheid en de wijze inspectie werden in het reglement beschreven.

In 1950 weigerde de toenmalige Bestendige Deputatie de verlenging van de uitbatingsmachtiging van het slachthuis. Marc Snoeck: “Dit is het begin van een langzame doodstrijd voor het slachthuis, die in de praktijk en in de feiten 22 jaar zal duren. De opeenvolgende stadsbesturen hebben er immers alles aan gedaan om een slachthuis in onze stad te behouden. Keer op keer werd er beroep aangetekend. Men kocht zelfs een eigendom aan voor de prijs van 1.450.000 Belgische frank om een nieuw slachthuis te bouwen. Dit nieuwe slachthuis zou gebouwd worden op de terreinen van wat nu gekend is als het “Oud Kaashuis”. Er werden plannen getekend, maar de ministeriële diensten keurden de plannen steeds af. Het was trouwens ook een publiek geheim dat het slachthuis van Anderlecht belangrijke vernieuwings- en uitbreidingswerken wenste te doen. De mogelijke oprichting van een nieuw slachthuis in Halle werd dan ook beschouwd als serieuze concurrentie en zag men dus liever niet gebeuren. Ondertussen gingen de werkzaamheden hier in het slachthuis op de hoek van de slachthuisstraat en de Zuster Bernardastraat gewoon door”.

Op 4 augustus 1972 werd nogmaals voor de zoveelste keer een weigering uitgesproken voor de verdere uitbating van het slachthuis. Het stadsbestuur tekende opnieuw beroep aan bij de Koning. Maar op 31 december 1972 viel het doek definitief en werd het slachthuis gesloten.

In 1973 besliste het stadsbestuur om de gebouwen af te breken.

“Dit jaar is het dus net 175 jaar geleden dat de eerste steen voor het slachthuis van Halle werd gelegd. Het college van burgemeester en schepenen vonden het dan ook een ideaal moment om met de onthulling van deze steen op Open Monumentendag een hulde te brengen aan al de mensen die hier gewerkt hebben, alsook aan de toenmalige en huidige beenhouwers van onze stad”, aldus schepen Snoeck.

Burgemeester Dirk Pieters (CD&V) was als jonge knaap stagiair in het slachthuis van Halle. Hij herinnerde zich nog dat zijn taak er in bestond het bloed van de varkens te roeren zodat er bloedpens van gemaakt kon worden. Hij had het ook over de talrijke beenhouwers toen er vroeger in Halle waren en er in de zestiger jaren drie keer in lukten om het prijsbeest van de ‘Vette os‘ in Anderlecht naar Halle te halen en het beest ook slachten in Halle na enkele parades door de stad.