SINT-PIETERS-LEEUW - Christine en Robert uit Zuun vierden 50 jaar huwelijk.
50 jaar terug, op 50 kilometer van hier, in het stadhuis van Oudenaarde trouwden Christine Lecompte, dochter van Floris en Lucie Lecompte-Van Mullem en Robert Huysman, zoon van Charles en Lea Huysman-Willem. Ver zijn ze elkaar niet gaan zoeken. Tussen Leupegem en Ename liggen amper 5 kilometer, een uurtje te voet, 5 minuten met de auto, 10 minuten per fiets.
Drie ,jaar voordien hadden ze elkaar gevonden. Zij was op weg naar haar werk in de winkel met papierwaren, souvenirs en speelgoed, goed gelegen tegen het stadhuis. Robert was op weg naar zijn stageplaats bij apotheek Van Laethem in het centrum van Oudenaarde, ook aan de overkant van de Schelde. De scheldebrug ging omhoog, het wachten duurde lang en van het een kwam het ander.
Robert kwam als enige zoon in een drukke famillie terecht.
Na zijn legerdienst mocht hij dagelijks de trein nemen naar Brussel om bij de Farmaceutische inspectie het land te gaan dienen. Hij treinde samen met Christine die ondertussen in Brussel aan het werk was als operator lay-out- fotografie, offset.
Levenslang dagelijks 2 uur trein heen en terug Oudenaarde- Brussel was geen aanlokkelijk vooruitzicht en onderweg konden ze vanop de zestien bruggen de trein het glooiende Pajottenland ten zuiden van Schepdaal en Itterbeek bewonderen en vaststellen dat het vandaar naar Brussel heel wat minder ver was. De zoektocht naar een toekomstig verblijf bracht hen naar Vlezenbeek.
50 jaar geleden namen ze hun intrek in een appartement aan de Schaliestraat boven de schrijnwerkerij Van Nieuwenhoven, strategisch gelegen naast de bierhandel “Schoentjes”.
Hun huwelijk betekende ook hun afscheid aan de Vlaamse Ardennen en het vertrek naar Pajottenland. In het begin werd de afstand naar Oudenaarde en de familie aldaar bijna wekelijks overbrugd, door hem zelfs met de fiets.
In Vlezenbeek, mochten zij hun eerste telg Sylvie verwelkomen.
Het leven in het appartement duurde maar drie jaren en in de volle hitte van de zomer 1976 verhuisden zij naar hun huis in Zuun.
Het is in Zuun dat hun dochtertje naar school ging, wat meteen de deur opende tot het plaatselijke gemeenschapsleven met zijn pensenkermissen, Davidsfonds en voetbal- , fiets-, schaak- en speleoclubs. Zij haalden zelfs de voorpagina's van serieuse kranten, hij de dag na de eerste editie van de gordel, zij naar aanleiding van een expeditie naar Arnhem om daar hangend aan de kerktoren met een hamertje de sterkte van de stenen te testen. Stappen, klimmen en speleologie was haar ding, geen grot te diep geen berg te hoog.
In 1980 was het de tijd van hun eerste trip naar Portugal met een nieuwe auto. Een reis naar Portugal was toen nog een duik in het verleden. Via via ontmoetten ze Daan Vervaet, Frans Adang, Gust en andere die Christine in 1982 de kiescampagne inloodsten, druk maar de moeite waard. Zij startte ook als voorzitster de afdeling “De Vrede Zuun” op.
In 1983 gingt het wat kalmer want in februari kwam er met Jeroen een nieuw mondje bij dat op tijd en stond aan moeders borst moest, een jaar lang.
Van dan af was het gezin voltallig, Sylvie werd groot en mocht naar het atheneum en dansschool bij Jacques Saussin in Brussel, Jeroen naar de kleuterklas en dan naar de”Den Top” in Leeuw.
Communies, sportactiviteiten, schoolvoorstellingen, pensenkermissen volgden elkaar op. In de zomers werd het goed weer gezocht en gevonden in het zonnige Franse zuiden.
De deur stond en staat open voor iedereen ook voor bezoekers uit verre oorden zoals begin jaren '90 deze van Up with people uit de VS en Mexico. Met een tegenbezoek naar ginder. Sindsdien had zij de smaak te pakken en stond haar rugzak altijd klaar.
Christine dook onder in de grotten in Frankrijk, in de Ardennen tijdens expedities in de weekends, Robert deed mee aan schaaktornooien ergens in België en bij goed weer fietste hij met de besten mee, zelfs de Ventoux op. Samen met de wandelvrienden deden ze elk jaar een trektocht met rugzak van gîte naar gîte in één of andere Franse, Oostenrijkse, Zwitserse, Sloveense of Portugese bergstreek.
In 1995 was Sylvie sterk genoeg om op eigen benen te staan en vloog ze het huis uit richting Nederland en Antwerpen. Het jaar '95 was voor Christine ook de start van de 25 jaar carrière als “veiligheidsagent” en gids in de luchthaven van Zaventem.
