HALLE - Brandweerman Michel Decoster geniet van pensioen.
De Halse brandweer nam afscheid van hun sympathieke collega Michel Decoster. Het was luitenant Hans Van Schepdael, die de eer kreeg om Michel op een passende wijze uit te wuiven. Hij deed dit met een levensschets van Michel Decoster.
Hans Van Schepdael: " Het wordt stilaan een traditie binnen onze ploeg, maar ook vandaag werd mij de taak van retoricus in de schoot gegooid.
Toen je op 21 januari 1950 het daglicht zag werd jou de naam Michel toegekend. Voor je ouders een misschien mooi klinkende naam, doch zonder dat ze wisten dat deze naam reeds ietwat refereerde naar je latere loopbaan. Raar misschien zal je zeggen, maar bij nader opzoekingswerk leert de naam Michel ons dat dit Germaans is dat staat voor “ sterk in de strijd”. Sterkte en figuurlijke strijdvaardigheid zijn dan ook 2 woorden dewelke als rode draad doorheen jouw professionele carrière gaan.
Op 1 februari 1976 begon je als brandweerman bij de toenmalige ‘Randfederatie’ dewelke het huidige Halse brandweerkorps behartigde.
Na een inscholingsperiode van brandweerman enerzijds en na het behalen van een EHBO attest bij het Rode Kruis, dewelke in die tijd slechts uit 6 lessen bestond, werd je als volwaardig brandweerman ambulancier ingeschakeld, en daaropvolgend in vast dienstverband opgenomen op 23 juni 1977.
Een loopbaan van bijna 33 jaar is niet zomaar iets om zomaar over heen te gaan, integendeel zelfs.
Je hebt gewerkt onder de hoede van 3 verschillende commandanten, meermaals verschoven geweest van ploeg en daarbovenop na je vaste diensturen veel samengewerkt met andere ploegleden. Hieruit kan ik besluiten dat je een zéér polyvalent iemand bent die zich op korte termijn steeds wist aan te passen aan de nieuwe heersende regels komende vanuit de ploegen én de officieren, wat als oudere snaak niet steeds over een leien dakje ging wanneer je de leeftijdsdiscrepantie ziet tussen jezelf en de veel jongere beleidsmedewerkers.
Wanneer je niet op interventie was bestond je dagtaak voornamelijk uit taken waarbij de deskundigheid van een schrijnwerker verreist was. Samen met een andere collega schrijnwerker toverde je een boom om in mooi afgewerkte kasten. In jouw zéér nauwgezet én vakkundig werk werd je door sommigen misschien benijdt met de opmerking dat je opdrachten enorm véél tijd in beslag namen, doch op de kennis en kunde komende uit jouw handen staat nu eenmaal geen numerieke tijdseenheid.
Eénmaal je enkele jaren binnen ons korps actief was werd alsmaar duidelijker dat je een eerste gezand was van de indiensttreding van de misschien laattijdig binnenkomende humanisten binnen het korps. Dit verlicht humanisme uitte zich voornamelijk in het in vraag stellen van alles wat een mens denken kon. Mocht je enkele 100’en jaar geleden geleefd hebben dan had men je lijfspreuk, namelijk: “je hebt 2 mogelijkheden” zeker naar het Latijn vertaald hebben en zo misschien naast grote personen als Erasmus komen te staan hebben.
Jouw pensionering betekent voor een hier aanwezig, alomgekend én zalvend persoon een moeilijk moment. Het is niet alleen een moment van loslaten van een collega, maar evenzeer van het in een donkere ruimte vallen ten gevolge van arbeidsverdriet. Want niemand binnen onze ploeg was zo een meester mathematicus als jij om met verlof, recuperatie uren en andere extra legale voordelen te goochelen, waarbij je zelfs aan de hand van eigen gemaakte uit je toverhoed komende wiskundige verlofformules soms zelfs iets in vraag durfde te stellen.
Zoals ik reeds schreef heb je gedurende vele jaren een bloeiende loopbaan binnen het korps gekend dewelke misschien soms overschaduwd werd door minder prettige gebeurtenissen, doch waardoor je je steeds doorworstelde en er de meest positieve punten uithaalde.
Je optimisme en wilskracht hebben er als dusdanig voor gezorgd dat je ook met de jongere collega’s mee kon en je zo ontpopte tot een aangename, leuke en speelse collega waar we steeds plezier mee beleefden.
Michel, de eerst komende wachten zullen we met veel heimwee terugdenken aan de leuke en grappige momenten dewelke we samen beleefden. Je afwezigheid zal als een gemis aanvoelen, waarbij het moeilijk zal zijn een waardige opvolger voor jou te vinden.
Doch gelijk wie jou opvolgt, ik zal steeds een zinnetje, dewelke je mij ooit toefluisterde in mijn achterhoofd houden namelijk: ieder wezen mag er wezen, waarbij je bedoelt dat ieder persoon dient aanvaard te worden met al zijn voor- en nadelen. (verbloemde versie…)
Beste collega in naam van de ploeg en mijzelf wens ik je een deugddoend en welverdiend pensioen toe waarin al je wensen nog mogen uitkomen."
