Meer dan 25 procent van kinderen in Vlaamse Rand volgt Franstalig onderwijs

Willy Seghers. foto Ingezonden

Meer dan één op de vier kinderen uit de 19 Vlaamse gemeenten rond Brussel gaat naar een Franstalige school in Brussel of Wallonië. Vlaams volksvertegenwoordiger en burgemeester van Dilbeek Willy Segers, die de cijfers opvroeg bij Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits, trekt aan de alarmbel. “Onderwijs is de grootste hefboom die we als Vlaamse Gemeenschap hebben om mensen te integreren en de gemeenten rond Brussel Vlaams te houden. Het is de beste garantie voor anderstaligen om Nederlands te leren. We moeten ouders in de Vlaamse Rand dan ook overtuigen om voor het Vlaams onderwijs te kiezen, in plaats van hun kinderen kilometers verderop naar een Franstalige school te sturen.”
De Vlaamse Rand is een regio van 19 gemeenten rond het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest. De Vlaamse overheid voert er een specifiek beleid om het Vlaams en groen karakter te beschermen. Dat beleid is nodig omdat Brussel al decennialang een verstedelijkings- en verfransingsdruk uitoefent op de aangrenzende Vlaamse gemeenten.
Een parlementaire vraag van Vlaams Parlementslid Willy Segers maakt dat nog maar eens duidelijk: meer dan 25 procent van de kinderen die opgroeien in de Vlaamse Rand, loopt school in het Franstalig onderwijs. Ze doen dat in scholen in Brussel en Wallonië, maar toch voornamelijk in de hoofdstad. Uitschieters zijn Zaventem en Sint-Pieters-Leeuw, waar bijna een derde van de kinderen ingeschreven staat in een school van de Franse Gemeenschap. Daarnaast stellen we vast hoe in verschillende gemeenten op drie jaar tijd het aantal kinderen dat Franstalig onderwijs volgt met maar liefst 10 procent stijgt. Aan de andere kant van de taalgrens komen dergelijke cijfers niet voor: weinig Walen kiezen ervoor om hun kinderen over de taalgrens naar school te sturen.
“Uiteraard hebben de ouders de vrijheid om hun kinderen in het Franstalig onderwijs naar school te sturen. Maar we mogen niet blind blijven voor een aantal problematische gevolgen van die keuze: kinderen spreken de streektaal niet of minder vlot, ze zijn langer onderweg van en naar school en zijn mede verantwoordelijk voor het capaciteitsprobleem in de Brusselse scholen”, aldus Segers. “We spreken immers over duizenden leerlingen die vanuit Vlaanderen tijdens schoolperiodes dagelijks van en naar Brussel pendelen en daar schoolbanken innemen die logischerwijs eerst aan Brusselse ketjes toebehoren. Zij zouden beter dichter bij huis Vlaams onderwijs volgen. Deze cijfers maken dan ook duidelijk dat de Vlaamse Rand een regio is met specifieke noden en er daarvoor extra middelen nodig zijn, onder meer om extra scholen te bouwen. Zo kunnen de kinderen die nu Franstalig onderwijs in Brussel volgen, in de toekomst in een school in de Vlaamse Rand terecht.”