Andrea Detandt uit BUIZINGEN werd in LEEUW 100, haar levensverhaal

Andrea Detandt uit BUIZINGEN werd 100, haar levensverhaal

Andrea is de dochter van Clementine en Emile Detandt, vrouw van Roger De Beck, mama van Viviane De Beck en moeke van Gerlinde, Dries en Elfriede

Andrea is geboren op 18 april 1925 in een tonneke op een boot op de Dender in Geraardsbergen, zo vertelde haar mama, Clementine. Haar 5 jaar oudere broer, Aimé kwam uit een krat vol bloemkolen ook op een boot op de Dender. Tegen dat haar 5 jaar jongere broer , André geboren werd, had ze haar verhaal al opgegeven. Ze geloofden het toch niet meer.

Emile en Clementine en hun 3 kinderen woonden in het centrum van Geraardsbergen en hadden er een kruidenierswinkel. Andrea heeft daar waarschijnlijk het snoepen geleerd. Er kwam steeds veel volk over de vloer, soms in het nadeel van Andrea. Andrea moest van haar mama iedere dag voor schooltijd naar het lof, in de kerk. Dat was heel vroeg opstaan en tegen de zin van Andrea. Ze ging er niet naartoe en loog om bestwil. Maar de klanten in de winkel verklapten haar iedere keer. “W’hebben Andrea ni gezien in ’t lof, hoor !! “

Op 15 jarige leeftijd brak de oorlog uit. Al haar mooie jaren was ze kwijt, zei ze. Doordat ze een winkel hadden met voedingswaren en een “ karrenwiel kaas” kwamen ze de oorlog door zonder veel honger te lijden.

Andrea ging tot 18 jaar naar school waardoor ze 4 talen ( Nederlands,Frans, Engels en Duits) redelijk goed kon spreken. Later moest zij steeds het woord voeren. Toen ze afgestudeerde, vond ze in Geraardsbergen geen werk. Van thuis uit mocht ze niet solliciteren in Brussel, want dan zou ze zeker “in haar ongeluk” lopen. Andrea deed het toch en werd aangenomen op het ministerie van economische zaken. Daardoor heeft haar mama zeker een hele maand niet meer tegen haar gesproken. Maar als ze dan haar 1e loon kreeg en mama zag dat het OK was in Brussel, draaide ze bij.

Veel vakantie had Andrea in die tijd nog niet, ze vond er zelf wat op :

Als haar chef op reis ging, dan ging Andrea ook. Ze liet haar vriendin Margrietje voor haar paraferen, zodat Andrea precies aanwezig was op haar bureau. En als de chef terug kwam dan was Andrea ook terug. Samen met vrienden trok ze met de fiets en de tent de wijde wereld in, naar Luxemburg, Nederland , de Belgische kust,…

Sporten was een van haar hobby’s: competitie basketbal, zwemmen en turnen. Daarnaast verzamelde ze ook munten en postzegels.

Ondertussen leert ze Roger kennen, die aan de spoorweg werkte als seingever in Linkebeek. Ze kochten een huis in Buizingen en enkele jaren later wordt Viviane geboren.

Ieder jaar genieten ze samen met een ander koppel van leuke reizen : Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk, Spanje , Mallorca, Italië, Griekenland,….

Ze genieten van het leven.

Later krijgen ze 3 kleinkinderen : Gerlinde, Dries en Elfriede . Het zijn hun oogappels. Ze stonden altijd klaar om hen op te vangen.

Roger overlijdt aan een hartinfarct op 85 jarige leeftijd.

Andrea was een heel zelfstandige vrouw, die er steeds “ voor ging” om iets te bereiken. ( Zo kochten ze in 1953 een auto, ze kon er niet mee rijden, maar vertrokken toch naar de Côte d’ Azur. Ik leer het wel onderweg , zei ze) “ Als je iets doet, moet ge het goed doen” was haar motto.

Enkele jaren geleden op 97- jarige leeftijd ging ze met Viviane en Luc nog mee op reis en genoot nog van een plonske in het zwembad, de zon en een lekker apéritiefje. Ze woonde ook nog alleen thuis met wat hulp van Viviane en wat thuishulp. Maar na enkele valpartijen, beslisten we samen met de dokter dat het alleen wonen niet meer OK was. Vanaf januari ’23 woont ze hier in St-Antonius. Ze is heel blij en heel content dat ze zo goed verzorgd wordt op de afdeling Zonnebloem.

Op tijd en stond een druppelke of een “ rood pintje “( een Kriekske) , dan word je 100 jaar !